W dniach 12-16 października 2015 roku członkowie zespołu projektu LIFEDrawaPL: mgr inż. Elżbieta Hołubczat, mgr inż. Artur Furdyna i dr Wojciech Puchalski wzięli udział w wyjeździe studyjnym na obszar północno-zachodnich Niemiec. Wyjazd zorganizowano w ramach działań przygotowawczych projektu, w celu odnalezienia aktualnych miejsc występowania rdestniczki gęstej (Groenlandia densa).
Wyjazd poprzedziły konsultacje ze specjalistami z dziedziny hydrobiologii, posiadającymi informacje na temat aktualnej wiedzy o sytuacji i miejscach występowania rdestniczki gęstej w Niemczech oraz zajmującymi się ochroną przyrody na terenie Niemiec, głownie z dr Stefanem Meyer z Uniwersytetu w Getyndze, Dieterem Frank reprezentującym Landesamt für Umweltschutz Sachsen-Anhalt, Hansem-Helmutem Poppendieck (Hamburg), dr Katrin Romahn z AG Geobotanik w Szlezwiku-Holsztynie i Hamburgu, dr Klausem van de Weyer od wielu lat prowadzącym badania rdestniczki gęstej w Niemczech oraz dr Hansem-Gerhardem Kulp, kierującym Stacją Biologiczną Osterholz, działającą w pobliżu miejsc występowania rdestniczki.
Podczas wyjazdu przeprowadziliśmy przegląd znanych stanowisk rośliny na obszarze północno-zachodnich Niemiec. Potwierdził się tam znany już proces szybkiego zanikania stanowisk rdestniczki w północnej Europie. Lokalizacje w rejonie źródeł potoku Wabe pod Brunszwikiem (Dolna Saksonia) okazały się być już pozbawione rdestniczki, prawdopodobnie z powodu niskiego stanu wody. Nie udało się także odnaleźć gatunku w okolicach Watley i Rader Sand (w Dolnej Saksonii). Bardzo interesującym miejscem, gdzie roślina tworzy silną populację, jest staw położony w centrum Einzingen (Saksonia-Anhalt). Mieszkańcy tej małej miejscowości z ogromną dumą opowiadali, o faktach związanych z przypadkowym „odkryciem” redstniczki, która rozwinęła się tam przed kilku laty, po zabiegach renowacyjnych – z usunięciem nadmiaru osadów – prowadzonych w dnie zbiornika. Dobrą kondycję rdestniczka z Einzingen zawdzięcza zapewne czternastu podziemnym źródłom zasilającym staw. Inaczej wyglądają stanowiska w rowach melioracyjnych odnalezione w okolicach Ringenbergu (Nadrenia-Westfalia) oraz na północ do Bremy (Dolna Saksonia). Są to płytkie systemy funkcjonujących rowów odwadniających podmokłe łąki, zlokalizowane w dolinach wielkich rzek Renu i Wezery, na obszarach ekstensywnie wykorzystywanych rolniczo. Rowy posiadają zasilanie wodami podziemnymi, bogatymi w związki żelaza i wapnia.
Lustrację w dniu 15 października przeprowadziliśmy wspólnie z dr Hansem-Gerhardem Kulpem, a 16 października po obszarach dolin rzeki Issel prowadził nas dr Klaus van de Weyer z Wilhelmem Itjeshorstem z lokalnej Stacji Biologicznej powiatu Wesel. Bardzo dziękujemy niemieckim kolegom za wiele cennych informacji, nie tylko na temat gatunku ale także funkcjonowania i ochrony rzek.
Szczegółowy raport z wyjazdu znajdą Państwo w zakładce „Raporty z realizacji”:
http://drawalifeplus.rdos.szczecin.pl/projekt-life/raporty-z-realizacji/
Relacja filmowa z wyjazdu
